Efektywność każdego wysiłku mięśniowego związana jest także ze sposobem oddychania. Rytm, w jakim wykonywana jest określona sekwencja ruchów, musi łączyć się z rytmem faz wdechów i wydechów następujących kolejno po sobie. Zaburzenie tego rytmu sprawia, że oddech staje się krótki, nieregularny, a ruchy słabe i nieskoordynowane ze sobą.
Prawidłowe utlenienie organizmu jest konieczne dla skutecznej pracy mięśni, gdyż ich beztlenowa zdolność energetyczna jest niewielka. Tylko w krótkotrwałych wysiłkach o maksymalnej lub submaksymalnej intensywności energia do skurczów mięśni czerpana jest z procesów beztlenowych. Przy wysiłkach maksymalnych nie może to trwać dłużej niż kilka sekund. Później przy braku odpowiedniego zaopatrzenia tkanek w tlen, gwałtownie narastają objawy silnego zmęczenia: przemijające utraty zdolności do skurczu, przedłużające się fazy skurczu i rozkurczu mięśni, obniżenie pobudliwości. Prowadzenie oddychania zgodnie z rytmem podejmowanych działań, akcją wszystkich mięśni pozwala zdecydowanie opóźnić te procesy.
Najbardziej skuteczną metodą jest oddychanie brzuszne. Powoduje rozszerzenie i kontrakcję przepony oraz wykorzystuje większą powierzchnię płuc przy prowadzeniu wymiany gazowej. Przy oddychaniu międzyżebrowym pracują tylko szczyty płuc.
Maksymalne napięcie mięśniowe zawsze wiąże się z zatrzymaniem oddychania. Ważne jest by przerwa ta wypadała zawsze przy końcu wydechu. Końcowy etap wykonywania każdej techniki związany jest zawsze z bardzo silnym napięciem wszystkich mięśni. Musi być on połączony z zakończeniem wydechu, tak, by zatrzymanie oddychania wypadło pomiędzy jednym a drugim cyklem oddechowym.
Ponadto wdech ułatwia rozluźnienie mięśni, a wydech ich skurcz. Dlatego wdech powinien wypadać w chwili przygotowania techniki lub jej rozpoczynania, a wydech w czasie kontynuowania i zakończenia ruchu.
Oddychanie jest wolne i głębokie gdy wykonywane ruchy są również wolne. Oddychanie może być szybkie i krótkie, jeżeli podjęta akcja jest gwałtowna, wykonywanych jest dużo szybkich ruchów. Kontrolowanie i utrzymanie rytmu oddychania zgodnie z rytmem prowadzonych ruchów sprawia, że wykonywane techniki są przez dłuższy czas wystarczająco skuteczne, a podejmowany wysiłek odpowiednio ekonomiczny.
W tekście wykorzystano fragment: „Karate-Do. Pokonać samego siebie.” – Paweł Fechner, Maciej Ruciński, Wydawnictwo Sport i Turystyka, Warszawa 1985.
BYDGOSKA SZKOŁA KYOKUSHIN KARATE 