Kyokushin a kickboxing

Masutatsu Oyama nie stworzyłby kyokushin, gdyby nie studiował innych sztuk walki. Sam zachęcał swoich uczniów do analizowania innych systemów walki, dla podniesienia efektywności kyokushin. Według ustnych przekazów Mas. Oyama mobilizował i zachęcał swoich uczniów, aby poprzez studiowanie innych systemów walki rozwijali swój własny niepowtarzalny styl. Kiedy sam nauczał, mówił do swoich uczniów, że to jest jego styl, jego sposób wykonania i rozumienia, ale nie muszą go naśladować całkowicie i powinni szukać swojej drogi i swojego stylu. Dzięki temu kyokushin nie był skostniałym opartym na schematach stylem, był jak żywy organizm, który rozwijał i tworzył coś niepowtarzalnego w osobach ćwiczących go uczniów… i taki powinien pozostać na zawsze.
W Bydgoskiej Szkole Kyokushin Karate staramy się łączyć tradycję z nowoczesnością. Regularnie bierzemy udział w seminariach z zakresu walki sportowej oraz Combat. Doświadczenia zdobywane przez kadrę trenerską nieustannie wzbogacają myśl szkoleniową naszej Szkoły, dzięki czemu nasze karate ciągle się rozwija… tak, jak sobie tego życzył Sosai Masutatsu Oyama.
Benny „The Jet” Urquidez
Urodził się w Los Angeles w dziewięcioosobowej rodzinie. Jego ojciec był zawodowym bokserem, a matka zawodową zapaśniczką. Siostra Lily i czterech z jego braci podobnie jak on zaangażowali się z powodzeniem w trening sztuk walki. Swoją przygodę ze sportami walki Benny rozpoczął w wieku ośmiu lat. W wieku zaledwie 14 lat zdobył czarny pas w karate, co w latach 60tych było czymś niecodziennym. Startował w wielu turniejach, w różnych formułach zdobywając uznane na całym świecie tytuły.
Benny Urquidez przez ponad 14 lat był mistrzowskim zawodnikiem w tradycyjnych sztukach walki. Jednakże zauważając ich braki i archaiczność szybko stał się jednym z pionierów propagowania pełnokontaktowego karate w Stanach Zjednoczonych. Podczas pobytu w Japonii w 1977 roku pokonał najlepszego kickboxera tego kraju. W swej karierze zawodniczej wywalczył tytuł mistrza świata w kickboxingu w wadze super lekkiej i lekkiej. Trenował również Judo, Kajukenbo, Shotokan, Taekwondo, Lima Lama, White Crane Kung Fu, Jujutsu, Aikido i Amerykańskie Kenpo. Wykorzystując zdobyte doświadczenia zaczął rozwijać swój własny, bardziej praktyczny styl – Ukidokan Karate. Benny zakończył swoją trwającą 27 lat karierę zawodniczą mając na koncie 63 zwycięstwa, w tym 57 przez knockout i 0 porażek.

Benny Urquidez był uznawany za świetnego technika, a jego styl walki charakteryzował się niezwykłą szybkością i dynamiką, co zawsze bardzo się podobało widowni. Z tego powodu, jeszcze na początku swojej kariery podczas zawodów w Nowym Jorku otrzymał od rozentuzjazmowanego tłumu przydomek „The Jet”, który przylgnął do niego już na zawsze. Jego firmową techniką było kopnięcie z półobrotu, często łączone również z wyskokiem.
Występował w wielu filmach dotyczących sztuk walki, grając m.in. u boku Jackie Chana czy Chucka Norrisa. Obecnie sam jest producentem filmowym i podróżując po całym świecie prowadzi seminaria oraz treningi indywidualne. Na jego kanale YouTube można zobaczyć ciekawe wywiady, treningi online, filmy instruktażowe i niektóre z jego walk (część z nich opatrzył własnym komentarzem, oceniając z perspektywy lat).
Trening i metoda walki
Po wielu latach nauczania sztuk walki Benny Urquidez zebrał najczęściej zadawane mu pytania, zrozumiale na nie odpowiedział i podzielił tematycznie wyszczególniając m.in.: prędkość, siłę, rozłożenie czynności w czasie, cele ataku, strategię, kondycję, uniki i bloki, techniki ręczne, techniki nożne, techniki w ruchu, koordynację oraz ogólne zasady walki i dyscypliny. W ten sposób powstała książka pt. „Trening i metoda walki”, której wybrane fragmenty prezentujemy poniżej. Mamy nadzieję, że staną się one dla Was inspiracją i motywacją do rozwijania własnej metody walki.
Prędkość:
Jak należy pracować nad rozwinięciem refleksu?
Istnieje tylko jeden sposób, a mianowicie powtarzanie. Początkowo należy świadomie trenować dany ruch, aż stanie się on odruchem. Można to osiągnąć jedynie powtarzając wielokrotnie daną czynność.
Siła:
Jaka jest różnica między mocą a siłą?
Ludzie, którzy są silni nie koniecznie muszą mieć moc. Moc pochodzi z wnętrza, natomiast siła powstaje bardziej na zewnątrz ciała.
Gdzie rodzi się moc?
Moc rodzi się w samym wnętrzu ciała. Można ją rozwijać przy użyciu sprzętu takiego jak ciężarki, czy obciążniki, ale najważniejszym rodzajem siły jest dyscyplina psychiczna. Jestem pewien, że wszyscy słyszeli o ludziach, którzy posiadają niesamowitą siłę w sytuacjach ekstremalnych, kiedy działają w panice. Nie wynika to z faktu, iż przygotowali się oni do takiej sytuacji, a jedynie stąd, iż ich siła psychiczna w danym momencie jest siłą przewodnią, dzięki czemu są oni w stanie zrobić rzeczy, których nawet nie brali pod uwagę. Umysł można trenować tak samo jak ciało, ale nim się zacznie rozwijać jego moc należy sobie wyrobić odpowiednie podejście i stosunek.
Rozłożenie czynności w czasie:
Co oznacza rozłożenie czynności w czasie?
Rozłożenie czynności w czasie oznacza wykonanie konkretnej techniki w takim momencie, kiedy uderzając jesteśmy w stanie zadać cios z maksymalną siłą dokładnie w chwili zetknięcia z celem.
Jaka jest różnica pomiędzy refleksem a rozłożeniem czynności w czasie?
Refleks polega na spontanicznej reakcji, nie wymagającej myślenia. Takie reakcje są automatyczne. Natomiast nad odpowiednim rozłożeniem czynności w czasie trzeba pracować, aby osiągnąć wysoki poziom. Odpowiednie rozłożenie czynności w czasie jest czymś, co przede wszystkim należy zrozumieć.
Cele ataku:
Czy zawsze konieczne jest atakowanie konkretnego celu?
Tak. Najlepsze efekty dają ciągłe uderzenia w ciało, ponieważ ciało z każdą chwilą jest coraz słabsze. Istnieje stare powiedzenie, że jeśli uderzymy ciało, to „pójdzie” za nim głowa. Jeśli uderza się ciągle w to samo miejsce, to w końcu stanie się ono tak słabe, że je uszkodzimy.
Jak wyglądają miejsca ataku podczas rzeczywistej walki?
Podczas prawdziwej walki głównymi celami ataku są najsłabsze punkty takie jak kość nosowa, skroń, miejsca za uszami, gardło, jądra, kręgosłup oraz wszelkiego rodzaju uderzenia w stawy. Oczywiście można także do tego dołączyć wszystkie te miejsca, które są celami przy walce na ringu.
Strategia:
Jak należy oceniać, który ruch wykonać jako decydujący przy zmniejszaniu dystansu?
Głównie należy używać ręki z przodu, ponieważ jest bliżej przeciwnika i szybciej można go dosięgnąć. Dzięki wyciągnięciu ręki z przodu zakrywamy jego oczy, a następnie wykonujemy kopnięcie, cios, rzut lub klincz.
Jak należy sobie radzić z przeciwnikiem, który dąży do walki w bliskim dystansie?
Trzeba nauczyć się używać rąk z przodu do zasłonięcia jego oczu, a nóg do utrzymywania stałego dystansu. Jeśli zdarzy się, że przeciwnik podejdzie do nas zbyt szybko, dobrze jest potrafić unieruchomić jego ręce w klinczu.
Jak należy postępować z przeciwnikiem, który przez cały czas stara się być w pewnej odległości od nas?
Trzeba nauczyć się ścinać nogi. Przykładem może być taka sytuacja, gdy przeciwnik znajduje się na godz. 12:00 i porusza się zgodnie z ruchem wskazówek zegara, spotykamy się z nim przesuwając się od razu na godz. 9:00.
Jak spowodować, aby nasz przeciwnik popełnił błąd?
Należy go sprawdzić, zbadać jego reakcje. Każdy, kto trenuje, przyzwyczaja się robić pewne rzeczy podczas treningu. Dzięki treningowi wyrabiamy sobie konkretne reakcje. Można zrobić unik lub uchylić się i zobaczyć czy się cofnie. Jeśli dana reakcja będzie miała miejsce więcej niż jeden raz, należy uznać, iż jest to wyuczony przez niego sposób, więc z pewnością znów go powtórzy. Jeśli przy reakcji na nasz ruch przeciwnik stworzy otwarcie, można go ustawić dokładnie tak jak się chce.
Czy należy zmieniać strategię jeśli przeciwnik jest dużo większy, mniejszy lub tego samego wzrostu?
Strategia jest rzeczą psychiczną. Fizycznie walka wygląda tak samo. Jeśli walczymy z większym przeciwnikiem uderzamy mocno od wewnątrz. Jeśli przeciwnik jest mniejszy mocne ciosy zadajemy z zewnątrz. Przez taką samą walkę rozumiem fakt, iż ciosy zawsze zadajemy mocne i w te same miejsca, jak np. wątroba, nerki itp.
Kogoś dużego należy uderzać od wewnątrz, gdyż w przeciwnym wypadku może on wykorzystać większy dystans, aby uderzać nas. Będąc po jego wewnętrznej stronie jesteśmy w stanie stłumić jego atak nim nas dosięgnie. Mniejszy przeciwnik porusza się co najmniej tak szybko jak my, teoretycznie więc lepiej pozostać poza jego zasięgiem trzymając się jego zewnętrznej strony.
Kondycja:
Dlaczego powinniśmy oddychać przez nos?
Oddychając przez nos możemy kontrolować uderzenia serca. To jest właśnie to, co daje nam wytrzymałość. Możemy wtedy wprowadzić bardzo dużo powietrza do płuc, a płuca pozwalają nam kontrolować uderzenia serca. Także na ringu trzeba wkładać ochraniacz szczęk, a wtedy oddycha się jedynie przez nos.
Co to są wzorce oddychania?
Wzorzec oddychania polega na sposobie wdychania i wydychania. Zawsze wykonuje się to przez nos. Jednym z podstawowych wzorców oddychania jest nabranie powietrza dwoma krótkimi oddechami i jednego wydechu. Każdy musi sobie sam wypracować indywidualny sposób oddychania oparty na podstawowym wzorcu. Na przykład mój wzorzec oddychania, jest dokładnie odwrotny do podstawowego, składa się on z jednego wdechu i dwóch krótkich wydechów.
🛈 Zobacz artykuł o podobnej tematyce: Oddychanie w sportach walki
Uniki i bloki:
Jaki jest najlepszy sposób na wyrobienie sobie prędkości potrzebnej do wykonywania uchyleń i ugięć?
Szybkiej reakcji uczymy się ćwicząc powtórzenia przy wykorzystaniu obrazu i dźwięku. Poruszamy się licząc. Niczego nie powinniśmy uważać za zagwarantowane. Trenujemy ruch na komendę – nie wcześniej i nie później.
Techniki ręczne:
Czy można uznać, iż techniki ręczne wykonywane ruchem po kole, są lepsze niż ciosy proste?
Nie. Najbardziej efektywne są techniki proste. Wykonując ruch kolisty uderza się zewnętrzną część ciała roztrzaskującym uderzeniem. Technika prosta pozwala na zastosowanie ciosu załamującego na wnętrze ciała. Poza tym jest ona szybsza ze względu na krótszy dystans oraz wykorzystanie przy uderzeniu całej mocy ciała.
Techniki nożne:
Czy często używa się nóg do bloków?
Tak. Faktem jest, że w Japonii i Tajlandii techniki od pasa w dół blokuje się nogami, a powyżej rękoma. Należy pamiętać, aby podczas bloku nigdy nie próbować dosięgnąć kończyny przeciwnika, którą wykonuje on technikę i to niezależnie czy blokujemy rękoma czy nogami.
Czy podczas prawdziwej walki lepiej jest kopać nisko czy wysoko?
W rzeczywistości lepiej jest wykonywać niskie kopnięcia, gdyż mają one największą prędkość i moc. Poza tym im niżej ziemi wykonujemy kopnięcie tym mamy lepszą równowagę.
Techniki w ruchu:
Czy lepiej jest zejść z linii ataku przeciwnika czy pozostać na miejscu i walczyć?
Zawsze lepiej jest wykonać jakiś ruch, gdyż pozostając nieruchomo stajemy się dla niego workiem treningowym. Należy pamiętać, aby poruszać się zgodnie z kierunkiem wskazówek zegara, albo w przeciwnym kierunku, nigdy jednak po linii prostej.
Co uważa się za najefektywniejszy blok w karate?
Najbardziej efektywny jest blok bez blokowania. Chodzi mianowicie o zmuszenie przeciwnika do zmiany kierunku ataku. Jeśli nie ma się wyboru i przeciwnik atakuje niskim kopnięciem, należy zablokować ruch nogami. Jeśli próbuje kopnąć lub uderzyć wysoko dobrze jest schować głowę pomiędzy ramiona. Nigdy nie należy próbować dosięgnąć uderzającej kończyny. Cała filozofia polega na tym aby przyjąć uderzenie ciałem. Jeśli usiłuje się zablokować kopnięcie w tradycyjny sposób unosząc rękę lub opuszczając w dół robimy otwarcie na atak przeciwnika. Zawsze kiedy się osłaniamy jednocześnie odkrywamy jakąś część ciała.
Koordynacja:
Czy kata są dobrym ćwiczeniem na rozwój koordynacji?
Tak. Jest to naprawdę jedna z najpopularniejszych metod pozwalających na wyćwiczenie całego ciała, gdyż kopiemy, uderzamy i poruszamy się w wielu różnych kierunkach. Oczywiste jest więc, że dobrze jest je wykorzystywać dla uzyskania lepszej koordynacji.
🛈 Zobacz artykuły o podobnej tematyce: Rola kata w treningu karate oraz Kata Karate Kyokushin
Na czym polega idea działania wielu broni jak jedność?
Podczas treningu niezależnie od tego czy udajemy pozorowaną walkę, czy ćwiczymy z ciężarkami, zawsze używamy zarówno rąk i nóg. W związku z tym należy starać się tak łączyć te techniki, że cała seria staje się jednym nieprzerwanym ruchem. W końcu nabieramy nawyku, że wszystkie połączenia wyglądają jak jedność, a taką umiejętność z łatwością wykorzystamy w rzeczywistych zawodach. Sposób naszego treningu warunkuje naszą reakcję.

Filozofia mistrza:
Poznanie siebie pomaga dużo lepiej poznać innych.
Trzeba nauczyć się używać umysłu przed ciałem.
Tajemnicą sztuk walki jest kontrolowanie swojego gniewu na ringu i poza nim.
Nie należy zmieniać tego, co już wypróbowaliśmy i co się sprawdziło.
Nigdy nie należy przestać się uczyć, ani ograniczać się uznając, że więcej już nie jesteśmy w stanie osiągnąć.
Porażki należy traktować jako proces nauki. Jeśli przegramy, należy przeanalizować z jakiego powodu tak się stało i znaleźć taki sposób obrony, który będzie skuteczny następnym razem.
Aby osiągnąć 100% sprawność fizyczną, najpierw musimy osiągnąć 100% sprawność psychiczną.
Sposób naszego treningu odzwierciedla nasze reakcje.
Zasady walki:
- Nigdy nie należy się cofać. Jeśli trzeba się cofnąć należy zrobić to zgodnie ze wskazówkami zegara lub w kierunku odwrotnym. Nigdy nie powinno się cofać po linii prostej.
- Nigdy nie należy stać w jednym miejscu. Zawsze należy się poruszać. W ten sposób utrudniamy atak przeciwnikowi.
- Wymuszanie zmiany kierunku. Nigdy nie należy dopuścić do ataku przeciwnika dokładnie na cel. Zawsze należy wymusić zmianę kierunku ataku, aby zminimalizować jego siłę.
- Z przeciwnikiem należy walczyć w taki sposób, jak on walczy z nami. Trzeba mu pokazać, że jesteśmy od niego lepsi na każdym poziomie. Dzięki temu stanie się on mniej pewny swoich umiejętności.
- Należy spowodować, by przeciwnik ustawił się tak, jak my chcemy. Można to osiągnąć po uprzednim sprawdzeniu jego reakcji. Później bazując na wyniku, ustawić przeciwnika w wybrany sposób stosując odpowiednio techniki uników i zmyłek. Następnie można przejść do knockoutu.
- Nie można uderzyć w coś czego nie ma. Trenuj sposoby poruszania, kontrolę dystansu, uniki i ugięcia.
Zasady dyscypliny:
- Słuchanie wspomaga refleks. Tak jak ślepiec uczy się używać uszu do reagowania na dźwięk, tak i my powinniśmy nauczyć się słuchać tak, aby być świadomym tego co się dzieje i reagować automatycznie.
- Równowaga: Utrzymywanie własnego ciężaru ciała w równowadze. Ciężar własny należy zawsze utrzymywać wyśrodkowany, gdyż jedynie w ten sposób można zachować naturalną równowagę.
- Dobra postawa pozwala na dobry kąt widzenia i odpowiednie napięcie przed atakiem. Aby być w stanie odpowiednio patrzeć na przeciwnika, przez cały czas należy zachować dobrą postawę. W przeciwnym wypadku możemy uzyskać złe wyobrażenie sytuacji i nasza ocena nie będzie nic warta.
- O sposobie treningu świadczą nasze reakcje. Jeżeli ciężko pracujemy podczas treningu, jesteśmy w stanie równie ciężko walczyć na ringu. Nie powinno się „ścigać” ciosów czy kopnięć w czasie treningu, bo wtedy nie popełnimy tego błędu walcząc na ringu czy na ulicy.
- Koordynacja: Umiejętność użycia kilku broni w połączeniu. Obie ręce i stopy należy ćwiczyć razem. Tylko wtedy będą one pracować jak jedność.
- Trzeba wierzyć w siebie i swoje umiejętności. Jeśli musimy zrobić coś nowego lub niespodziewanego, zróbmy to bez wahania. Bez pewności siebie jesteśmy niczym.
W tekście wykorzystano fragmenty: „Trening i metoda walki” – Benny Urquidez, Budo-Sport Warszawa 1999 oraz „Karate Kyokushin” – Bogusław Jeremicz, PFKK Gdańsk 2017.
Benny Urquidez: oficjalna strona internetowa: BennyTheJet.com; oficjalny kanał YouTube: BennyTheJetUrquidez.
Podobne artykuły: Musashi Miyamoto, Masutatsu Oyama, Tsuyoshi Hiroshige, Jacques Sandulescu, Andy Hug.